Wymagania inwestorów związane z realizacją posadzek, zarówno w nowobudowanych jak  i remontowanych halach przemysłowych, są coraz wyższe i bardziej zróżnicowane. Dotyczą one zarówno nawierzchni  jak i płyt betonowych, stanowiących zasadniczy element konstrukcyjny posadzki. W odniesieniu do warstwy nośnej oczekiwania odnoszą się nie tylko do jakości betonu, ale i zbrojenia stanowiącego istotny element konstrukcji płyty. Beton posadzkowy powinien spełniać szereg wymagań i posiadać parametry umożliwiające  długotrwałą i bezawaryjną eksploatację posadzki. Dobrze zaprojektowany i wykonany beton posadzkowy powinien posiadać następujące cechy:  – klasa minimum B25 (zalecana B30-B35) – kruszywo o uziarnieniu do 32 mm – wartość w/c ≤ 0,55 – konsystencja wyjściowa KP/KR (ok. 40-44 cm rozpływu stożka) – konsystencja przy wbudowaniu KR/KF (ok. 48-50 cm) – dobra plastyczność uzyskana dzięki zastosowaniu odpowiednich domieszek. Jest rzeczą oczywistą, że oczekiwaną, wysoką jakość  płyty betonowej  uzyskuje się nie tylko dzięki właściwie dobranemu składowi mieszanki betonowej . Równie istotną rzecząjest prawidłowa technologia betonowania związana z zapewnieniem odpowiednich warunków cieplno-wilgotnościowych podczas robót (unikanie nasłonecznienia i przeciągów), niedopuszczeniem do rozfrakcjonowania się składników podczas wyładunku (unikanie zrzucania mieszanki z wysokości większej niż 2m), przestrzeganiem kolejności i czasu wibrowania mieszanki oraz pielęgnacją wbudowanego betonu.  Z punktu widzenia prawidłowości przyjętych rozwiązań najważniejszy jest jednak właściwie wykonany projekt płyty betonowej oraz jej podbudowy. Dokumentacja powinna określać grubość warstwy nośnej (płyty betonowej), klasę betonu, rodzaj i ilość zbrojenia rozproszonego oraz dopuszczalną szerokość rozwarcia rys. W praktyce przyjmuje się,  że płyta betonowa nie powinna mieć grubości mniejszej niż 18 cm, przy czym jeżeli wykonana została podbudowa z gruntu stabilizowanego cementem lub beton układany będzie na starej, istniejącej posadzce, grubość  płyty może być trochę mniejsza (związane jest to z większąsztywnością i równością podbudowy). Czynnikiem decydującym o prawidłowym wykonaniu                                                 1mgr inż., maxit sp. z o.o. 2posadzki, w równym stopniu co klasa i jakość betonu, jest ilość i rodzaj zastosowanego zbrojenia rozproszonego. Oprócz powszechnie używanego zbrojenia stalowego, o różnych charakterystykach geometrycznych i kształtach, coraz częściej spotyka się włókna wykonane z tworzyw sztucznych. Przykładem może być włókno RXF 54, składające się  ze specjalnej mieszaniny kopolimeru i polipropylenu. Składniki te tworzą trójwymiarowe zbrojenie, które redukuje lub całkowicie eliminuje skurcz  plastyczny betonu, zastępuje zbrojenie stalowe, lekkie pręty stalowe i siatkę zbrojeniową. W drodze badań i pomiarów laboratoryjnych stwierdzono, że dodanie włókna RXF 54 do mieszanki zwiększa wytrzymałość betonu na: • Rozciąganie przy zginaniu • Ściskanie • Uderzenia • Ścieranie Ponadto, włókna RXF 54 poprawiają takie parametry betonu jak: • Ciągliwość• Odporność na zmęczenie • Trwałość, w tym również betonów natryskowych (torkretów) • MrozoodpornośćWłókna kopolimerowo-polipropylenowe podnoszą też odporność ogniową konstrukcji, ponieważ ich szybkie stopienie powoduje obniżenie ciśnienia wewnętrznego w betonie i spadek ryzyka całkowitego zniszczenia konstrukcji. Niska odporność na wysoką temperaturęjest więc tylko pozorną wadą zbrojenia betonu włóknami z tworzyw sztucznych. Istotnązaletą materiału jest natomiast jego bardzo wysoka odporność chemiczna, ponieważ nie ulega on degradacji w kwasach, zasadach i roztworach oraz rozpuszczalnikach chemicznych. Jest też całkowicie odporny na korozję biologiczną. Cechy te są bardzo istotne w przypadku wykonywania posadzek betonowych w zakładach spożywczych, gdzie zasadnicze znaczenie ma odporność zbrojenia na kontakt z wodą (częste zmywanie podłóg lub obecność wilgoci technologicznej). Z punktu widzenia parametrów technicznych zazbrojonego włóknami RXF 54 betonu, bardzo ważna jest charakterystyka geometryczna włókien. Długość i  średnica włókna połączone są w jednym parametrze kształtu, czyli stosunku długości do  średnicy włókna. Stosunek ten jest bezpośrednio proporcjonalny do wiązania włókna z betonem. RXF 54 ma współczynnik równy 782, czyli 10 razy większy niż  włókna stalowe o tej samej  średnicy. Wynika z tego, że włókna te są bardziej liczne, cieńsze i lepiej rozproszone w betonie niżwłókna stalowe, przez co beton jest jakościowo lepszy. Właściwości kompozytu, a tym samym materiału finalnego jakim jest beton zbrojony włóknami, zależą od: • Charakterystyki włókien, geometrii, sztywności i zdolności wiązania się z betonem, • Długości włókien (im dłuższe włókno tym większa powierzchnia kontaktu z betonem, lepsze właściwości i trwałość), • Średnicy włókien (im cieńsze są  włókna, tym większa ich liczba przypada na tęsamą łączną objętość, co jest istotnym czynnikiem sprzyjającym zwiększaniu wytrzymałości i udarności betonu oraz redukcji jego skurczu plastycznego). 3Podstawowe właściwości fizyko-chemiczne oraz  geometryczne i mechaniczne zestawiono w tabeli nr 1, natomiast tabela nr 2 ilustruje wpływ ilości włókien na skurcz plastyczny betonu.

źródło: mgr inż. Andrzej BANA, maxit sp. z o.o.