Zamieszczona poniżej tabela nr 5 przedstawia porównanie właściwości posadzki
żywicznej Harz EP 20 i mineralnej ABS 410 DuroTop. Obydwa rozwiązania przeznaczone
są do zakładów przemysłowych, w których odbywa się zarówno ruch pieszy jak i pojazdów
mechanicznych o standardowym ciężarze. Pomijając wytrzymałość na ściskanie, która w
przypadku posadzki żywicznej jest ekstremalnie wysoka, oraz cechy związane z technologią
wykonania można zauważyć, że pozostałe parametry jednej i drugiej nawierzchni są
zbliżone. Wyjątek stanowi grubość powłoki, która w przypadku żywicy wynosi od 1,5 do
5mm a w odniesieniu do wylewki mineralnej od 4 do 15 mm.
Z tego zróżnicowania wynikają nie tylko kryteria doboru konkretnej nawierzchni w
zależności od wymaganej grubości i wysokości posadzki, ale również możliwość połączenia
obydwu systemów celem optymalizacji kosztów zadania. Takie postępowanie jest
szczególnie pożądane w następujących przypadkach:
• Kiedy płyta betonowa jest bardzo nierówna i warstwa finalna posadzki musiałaby
być bardzo gruba, aby wypełnić ubytki lub zniwelować brak równości podłoża,
• Kiedy wymagana jest niewielka grubość warstwy żywicznej a konieczne jest
dokładne wypoziomowanie lub zwiększenie grubości podłoża,
• W sytuacji, kiedy konieczne jest wykonanie warstwy pośredniej pomiędzy
stosunkowo słabym betonem a nawierzchnią żywiczną.
We wszystkich opisanych wyżej sytuacjach najbardziej pożądane z technologicznego i
ekonomicznego punktu widzenia jest wykonanie najpierw warstwy wylewki mineralnej, a
następnie ułożenie na niej posadzki żywicznej. W tym miejscu należy podkreślić, że w
systemie ABS istnieje produkt o symbolu ABS 500 ResinBase, który (przy zachowaniu
parametrów technicznych bardzo zbliżonych do ABS 410 DuroTop) umożliwia ułożenie
posadzki żywicznej po upływie 24 godzin od wykonania podkładu. Dzięki temu operacja
wykonania całej nawierzchni ulega tylko nieznacznemu wydłużeniu a koszty zadania są
nieporównywalnie mniejsze niż przy zastosowaniu samej żywicy (cena 1 kg podkładu z ABS
stanowi ok. 10% ceny 1 kg żywicy).

Optymalizacja technologii wykonania posadzek jest również możliwa w obszarze
samych żywic. Wielokrotnie zastosowane zostało rozwiązanie polegające na połączeniu
dwóch rodzajów nawierzchni żywicznej w jednej hali magazynowej. Celem obniżenia
kosztów całego przedsięwzięcia, na powierzchni traktów komunikacyjnych ułożona została
grubowarstwowa nawierzchnia żywiczna (żywica typu Harz EP 20) zapewniająca wysoką
trwałość posadzki oraz jej odporność na ścieranie, natomiast bezpośrednio pod regałami
magazynowymi (gdzie praktycznie nie występują siły poziome i naprężenia ścinające)
wykonano barwną, cienkowarstwową powłokę żywiczną z żywicy typu Harz EP 30Top.
Rozwiązanie to znacznie obniża koszty wykonania posadzki bez uszczerbku dla jej walorów
użytkowych, a zróżnicowanie kolorystyki podnosi jej estetykę i pozwala na rozgraniczenie
stref użytkowania. Przykład takiej realizacji ilustruje zamieszczona niżej fotografia nr 1.
Oprócz opisanego wyżej połączenia żywicznej posadzki grubowarstwowej z
cienkowarstwową, możliwe są inne kombinacje i zestawienia technologii. Stosowane jest na
przykład połączenie bezbarwnej impregnacji antypyłowej betonu z cienko lub
grubowarstwową, barwną powłoką żywiczną ( nakładaną w bardziej wyeksponowanych lub
wymagających większej estetyki miejscach).

5. PODSUMOWANIE
Różnorodność ofert dotyczących posadzek przemysłowych pozwala na dobranie takiej
technologii realizacji, która zapewni długotrwałą i bezawaryjną eksploatację nawierzchni.
Należy jednak pamiętać, że wybór sposobu wykonania posadzki oraz materiału powinien
być oparty o szczegółową analizę warunków eksploatacyjnych (działające obciążenia
zewnętrzne, temperatura eksploatacji, agresja chemiczna, itp.), a ułożenie płyty betonowej
poprzedzone projektem i obliczeniami. Nadmierne skracanie tego procesu prowadzić będzie
do złych rozwiązań systemowych, powstawania wad i usterek nawierzchni oraz znacznego
skrócenia czasu jej użytkowania.